H «ΔΡΑΣΗ» καλωσορίζει τον καινούργιο χρόνο και κόβει την πίτα της, συζητώντας με τον νεοελληνιστή φιλόλογο και συγγραφέα Λαοκράτη Βάσση με αφορμή το τελευταίο βιβλίο του «Το Πολιτιστικό ΑΝΤΙΔΟΤΟ ΣΤΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ», (εκδόσεις ΤΑΞΙΔΕΥΤΗΣ).

Ο συγγραφέας ανατέμνει το πολιτιστικό έλλειμμα του Τόπου μας και αναφέρεται συμπληρωματικά και στο πολιτικό έλλειμμά μας, διαρθρώνοντας τις απόψεις του γύρω από πέντε βασικά σημεία:

Πρώτον: «Ο Ελληνισμός στο σύνολό του βρίσκεται σε μια από τις πιο επικίνδυνες καμπές της νεότερης Ιστορίας του. Με πολύ λιγοστεμένα τα «αξιακά» καύσιμα και το «λάδι» στο καντήλι της Ιστορίας μας, μοιάζουμε να μην έχουμε πυξίδα προσανατολισμού και προοπτική. Που σημαίνει πως το μέγα πρόβλημά μας είναι το πολιτιστικό, υπό την έννοια της βαθιάς πνευματικής, ηθικής, αξιακής και ταυτοτικής, εντέλει, κρίσης, που υποσκάπτει τα υπαρξιακά θεμέλιά μας».

Δεύτερον: «Η Χρεοκοπία της Μεταπολίτευσης (2009) είναι βαθύ ρήγμα στην, έτσι κι αλλιώς δύσκολη, ιστορική κανονικότητα της πορείας μας προς το μέλλον. Καθώς, έκτοτε, μεταπέσαμε σε καθεστώς μετανεωτερικής αποικίας. Γιατί, είμαστε επικυριαρχούμενη χώρα, εντός μάλιστα της Ευρωζώνης».

Τρίτον: «Η αντιμετώπιση της Χρεοκοπίας απαιτεί εθνική στρατηγική ριζικής αναθεμελίωσης, ανόρθωσης και αναγέννησης του Τόπου μας. Που δεν νοείται χωρίς μακράς πνοής πολιτική πολιτισμού. Γιατί, δεν μπορούμε αλλιώς να βγούμε στη μετα-μνημονιακή ανοιχτή δημοσιά της Ιστορίας μας».

Τέταρτον: «Η βαθύτερη λογική του «πολιτιστικού αντίδοτου στη Χρεοκοπία» σηματοδοτεί αυτήν την μακράς πνοής πολιτική πολιτισμού, που έχει ανάγκη ο Τόπος μας για να βρει την περπατησιά του στην ανηφοριά των καιρών μας. Κι αυτή η πολιτική διεμβολίζει το παγιδευτικό δίπολο του νοσηρού ελληνοκεντρισμού, που γεννάει τον «χρυσαυγιτισμό» και του νοσηρού αντι-ελληνοκεντρισμού, που γεννάει τη νεοταξική και αποεθνοποιητική α-τοπία».

Και Πέμπτο, η ανάγνωση του πολιτικού μας ελλείμματος, υπό το βάρος του εθνικού διλήμματος: διαχειριστική υποτέλεια ή εθνική αξιοπρέπεια (ανεξαρτησία), όπως αδυσώπητα αναδεικνύεται απ’ την εφταετή διαχείριση της Χρεοκοπίας μας, όπου προστίθεται και το βάρος της αναδιπλωτικής ήττας της Συριζικής Αριστεράς. Με εναγώνια αναζήτηση μιας, υπαρξιακά αναγκαίας, μεγάλης επανεκκίνησης του Ελληνισμού σε βαθιά ανεξαρτησιακές πατριωτικο/πολιτιστικές συντεταγμένες. Και με δεδομένο πως δεν υπάρχει ενδιάμεσος δρόμος μεταξύ Επικυριαρχίας και Αξιοπρέπειας. Τέλος, κατά τον Λαοκράτη Βάσση, ο Ελληνισμός χρειάζεται μια νέα κινούσα ιδέα, που θα ξαναβάλει μπροστά τη φτερωτή της Ιστορίας μας.