|
8/1/2025
|
Ανακύκλωση: Δεν υπάρχει λύση με τις ίδιες πολιτικές
|
Η ΔΡΑΣΗ για τις εξελίξεις στον ΕΔΣΝΑ και το ζήτημα της διαχείρισης των απορριμμάτων
|
|
|
1. Κάθε κριτική για να είναι γόνιμη, οφείλει να αντιτείνει μια οπτική στο πλαίσιο της οποίας τίθεται. Να μην αποτελεί δηλαδή μπαλοθιά στον αέρα, αποσκοπώντας στην παραγωγή «θορύβου» στο πλαίσιο της μικροπολιτικής και του κομματισμού, εγκλωβίζοντας ανάμεσα σε προαποφασισμένες επιλογές. Μια γόνιμη κριτική ανοίγει δυνατότητες.
2. Στα Βριλήσσια ανεβαίνουν οι τόνοι με αφορμή την απόφαση του Ειδικού Διαβαθμιδικού Συνδέσμου Νομού Αττικής (ΕΔΣΝΑ), του φορέα που διαχειρίζεται υπό την εποπτεία της Περιφέρειας, τα απορρίμματα των Δήμων, να αλλάξει τον τρόπο καταβολής της εισφοράς που αυτοί καταβάλουν για την ταφή των απορριμμάτων τους, προεισπράττοντάς την, και να αυξήσει το «τέλος ταφής», μια μνημονιακή υποχρέωση που τέθηκε το 2018, υπέρ, υποτίθεται, του Ελληνικού Οργανισμού Ανακύκλωσης (ΕΟΑΝ). Αποτέλεσμα; Ο Δήμος Βριλησσίων να πρέπει πληρώσει το 2025 (μέσω της ΔΕΗ ή των εναλλακτικών παρόχων ενέργειας), 496 χιλ. ευρώ περισσότερα από όσα είχε καταβάλει το 2024. Και συνολικά οι 66 Δήμοι να καταβάλουν το 2025, 203 εκ. ευρώ, από 93 που είχαν καταβάλει πέρσι. Προφανώς, αν αυτό εφαρμοστεί, θα μεταφερθεί στους δημότες...
3. Ως συλλογικότητα αξιολογούμε το ζήτημα της ανακύκλωσης υπό το πρίσμα της βασικής μας οπτικής, δηλ. της συγκρότησης του Δήμου σε Πόλη, με διαδικασίες, απολογισμούς, λογοδοσίες, δικτυώσεις μεταξύ των φορέων της, με νεύρωση της δημοκρατίας και της συμμετοχής των πολιτών στις τοπικές υποθέσεις. «Δήμος» για μας είναι πρώτα η οργάνωση της λαϊκής παρουσίας στα τοπικά πράγματα και μετά οτιδήποτε άλλο. Κριτήριο που βρίσκεται στον αντίποδα όσων αντιμετωπίζουν την Πόλη ως λάφυρο και τους πολίτες ως πελάτες ψηφοφόρους. Υπό αυτή την έννοια, μια «άλλη» απάντηση στο ζήτημα της διαχείρισης των απορριμμάτων έχει τύχη μόνο στο πλαίσιο στοχεύσεων που η ίδια η τοπική κοινωνία θα θέσει και θα υλοποιήσει, αντιλαμβανόμενη ότι το πρόβλημα την αφορά καθοριστικά. Και είναι στο χέρι των Δήμων να συμβάλουν σε αυτό ακριβώς, αντί να διαχειρίζονται πλατφόρμες ανταπόδοσης, εκπτωτικές κάρτες, πρόστιμα, τιμωρητικά τέλη, «πληρώνω όσο πετάω» και όλες τις πολιτικές εξαρτημένων αντανακλαστικών.
4. Η καθήλωση των ποσοστών της ανακύκλωσης στην Ελλάδα, αντανακλά την κατάρρευση της τεχνοπολιτικής και των πολιτικών αντιλήψεων πως όλα μπορούν να μετρηθούν, να προβλεφθούν, να στοχοποιηθούν, να επιβληθούν, να ενταχθούν σε οδηγίες και κανονισμούς και να εφαρμοστούν. Αυτό δεν συμβαίνει. Γι’ αυτό μπροστά στο αναπαραγόμενο αδιέξοδο ακολουθούν νέοι κανονισμοί, αυστηρότερες ντιρεκτίβες, ένας κυκεώνας ρυθμίσεων για να «μαζευτεί» το ανακυκλούμενο χάος. Με την τεχνοπολιτική δεν εστιάζει κανείς στο πώς θα λυθεί το πραγματικό πρόβλημα, αλλά στο πώς θα τηρηθεί η τελευταία ευρωπαϊκή οδηγία ή πώς θα γίνει διαχείριση των επιπτώσεών της.
5. Σε μια χώρα που εξακολουθεί να επενδύει στο αίσχος της Φυλής, είναι κοινή η πεποίθηση πως η ανακύκλωση αποτελεί μέσο καταλήστευσης των δημόσιων πόρων υπερ παραγόντων που ενδύονται το προσωπείο του επιχειρείν. Παρά τους πακτωλούς χρημάτων που έχουν διατεθεί, η κατάρρευση του μοντέλου Ε.Δ.Σ.Ν.Α, είναι προφανής. Το πρόβλημα εμφανίζεται σαν οικονομικό και προστίθεται στην γενικότερη πολιτική αφαίμαξης Δήμων και δημοτών, αλλά είναι πολιτικό, στο βαθμό που μέσω του Ε.Δ.Σ.Ν.Α. εμποδίζεται η αποκεντρωμένη διαχείριση των απορριμμάτων από τους ίδιους τους Δήμους, ώστε ο έλεγχος του «προϊόντος» να περιορίζεται σε «λύσεις» που ευνοούν συγκεκριμένα συμφέροντα. (βλ. καύση απορριμμάτων).
6. Σε κάθε περίπτωση οι δήμαρχοι, εκτός από το να συμμετέχουν στο διαγραφόμενο σήριαλ διαπραγματεύσεων με την κυβέρνηση, πετυχαίνοντας «νίκες» και αναβολές, θα ήταν πιο χρήσιμο να επιχειρήσουν μια διαφορετική πολιτική για τα απορρίμματα, πέρα από τα όρια που τους έχουν τεθεί, διαμορφώνοντας τους ανάλογους όρους. Κάτι τέτοιο βέβαια, θα απαιτούσε αντιπαράθεση με το κομματικό σύστημα επί της ουσίας και όχι «για τα κανάλια». Και επίσης, θα απαιτούσε απολογισμούς, λογοδοσίες, εξηγήσεις για την τύχη των εισπραχθέντων, για το πώς αυτά αξιοποιήθηκαν. Διότι δεν νοείται όλα να λύνονται ερήμην των πολιτών, οι οποίοι τελικά καλούνται μόνο να πληρώνουν για «υπηρεσίες» αμφιβόλου αποτελεσματικότητας. Όσο αυτά καθυστερούν, όσο η αυτοδιοίκηση συνεχίζει να παραιτείται από την όποια δυνατότητα αυτοθέσμισης της, τόσο τα απορρίμματα θα συσσωρεύονται στη Φυλή και εμείς θα «αυτοδιοικούμαστε» μέχρι τελικής πτώσεως…
Κίνηση Δημοτών Βριλησσίων ΔΡΑΣΗ για μια Άλλη Πόλη
|
|
|
184
|
|
|