|
16/4/2025
|
«Ο Δάσκαλος που υποσχέθηκε τη θάλασσα» από το Cine Δράση
|
Πέμπτη 24 Απριλίου 8:15’μμ, ΤΥΠΕΤ
|
|
|
Το Cine Δράση συνεχίζει τις προβολές του την Πέμπτη 24 Απριλίου στις 8:15’μμ, στο ΤΥΠΕΤ με την ταινία Ο Δάσκαλος που Υποσχέθηκε τη Θάλασσα της Patricia Font.
Στη διχασμένη προεμφυλιακή Ισπανία, ένας ιδεαλιστής δάσκαλος καταφθάνει φορτωμένος χίλιες ιδέες σε κάποιο χωριό της ενδοχώρας, αποφασισμένος να διδάξει με πρωτοποριακό τρόπο. Πλήρως αφοσιωμένος στη δουλειά του, προσπαθεί να προσφέρει στους μαθητές του γνώσεις και μαθήματα ζωής, αλλά θα έρθει αντιμέτωπος με όλους εκείνους που προσπαθούν να τον λογοκρίνουν, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Αυτοί δεν είναι άλλοι από τους εθνικιστές του Φράνκο, που στη δράση του αντί για καινοτομία βλέπουν κομμουνιστική προπαγάνδα και του συμπεριφέρονται αναλόγως.
Η ταινία εμπνέεται από αληθινά γεγονότα, συγκεκριμένα από τη ζωή και το έργο του δασκάλου Αντονι Μπενάγιες *, μια εμβληματική φιγούρα της περιόδου που ξέσπασε ο αδελφοκτόνος ισπανικός εμφύλιος πόλεμος. Μία όμορφα αφηγημένη ιστορία για το πώς ένας μοναδικός άνθρωπος επηρέασε τις ζωές πολλών άλλων εμπλουτίζοντας τες με τις ιδέες και τη στάση του και ταυτόχρονα τρόμαξε εκείνους που πάντα θα τρομάζουν όταν κάποιος (ίσως όπως και ο Ιησούς Χριστός) πρεσβεύει ότι τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν προς το καλύτερο.
Η προβολή πραγματοποιείται λίγες ημέρες μετά την συμπλήρωση 58 χρόνων από την 21η Απριλίου 1967, όταν ένα ανελεύθερο, αντιδημοκρατικό, ξενόφερτο καθεστώς επιβλήθηκε στη χώρα και κράτησε κάτι περισσότερο από 7 χρόνια. Σε αυτούς τους ασταθείς και δύσκολους καιρούς που τα πάντα διακυβεύονται και όλα διεκδικούνται από την αρχή, οι αναφορές και η μελέτη της ιστορικής εμπειρίας μας προσφέρουν και διδάγματα και διεξόδους.
«Ο Δάσκαλος που Υποσχέθηκε τη Θάλασσα»
Ισπανία, Ιστορική, Δραματική, 2023. Διάρκεια: 105’. Σενάριο: Francesc Escribano, Albert Val. Σκηνοθεσία: Patricia Font. Πρωταγωνιστούν: Enric Auquer, Laia Costa, Luisa Gavasa, Ramón Agirre, Alba Guilera, Alba Hermoso, Alicia Reyero, Alía Torres, Antonio Mora, Carlos Troya, David Climent, Eduardo Ferrés.
Πληροφορίες:
Το χειμερινό Cine-Δράση προβάλει τις ταινίες του κάθε Πέμπτη στην αίθουσα του πάρκου «Μ. Θεοδωράκης» (ΤΥΠΕΤ) Υμηττού & Πλαταιών, Βριλήσσια, στις 8.15 το βράδυ.
* Το 1934 ο Kαταλανός δάσκαλος Antoni Benaiges έφτασε στο μικτό, μονοθέσιο, κρατικό δημοτικό σχολείο του Banuelos de Bureba στο Burgos προκειμένου να αναλάβει τα καθήκοντά του. Επρόκειτο για ένα μικρό και πάμφτωχο χωριό των 200 κατοίκων χωρίς ρεύμα, τρεχούμενο νερό και δρόμους, όπου το δημοτικό σχολείο παρακολουθούσαν με συχνές απουσίες λόγω της συμμετοχής τους στις αγροτικές εργασίες των γονιών τους 32 παιδιά. Εκεί, στον βορρά της ισπανικής ενδοχώρας, μακριά από πολιτιστικά ερεθίσματα, οικονομικές, τεχνικές ανέσεις και υπό την ασφυκτική επιτήρηση του καθολικού κληρικού καθεστώτος ο Benaiges έφτασε αποφασισμένος να εφαρμόσει μια πρωτοπόρο παιδαγωγική προσέγγιση που μόλις είχε κάνει την εμφάνισή της σε μερικές δεκάδες σχολεία της Μαδρίτης και της ευρύτερης περιοχής της Καταλονίας λίγα χρόνια πριν, την τεχνική Freinet. Αμέσως μετά την εγκατάστασή του στο χωριό φρόντισε να παραγγείλει με δικά του έξοδα ένα τυπογραφικό μηχάνημα ώστε να μπορέσει να θέσει σε λειτουργία το σχέδιό του. Οι μαθητές και μαθήτριές του είχαν μια τουλάχιστον αρνητική, αν όχι εχθρική στάση προς το σχολείο, αφού το είχαν συνδέσει με τιμωρίες και ανούσια κηρύγματα. Επιπλέον, η δεινή οικονομική κατάσταση των οικογενειών τους, ανάγκαζε τα παιδιά αυτά να λείπουν για πολύ καιρό ως και μήνες από αυτό προκειμένου να εργαστούν. Υπό αυτές τις συνθήκες ο Benaiges είχε αναλάβει ένα ιδιαίτερα δύσκολο έργο. Έπρεπε να αντιμετωπίσει τις βαθιά συντηρητικές και προσκολλημένες στην καθολική θρησκευτική παράδοση αντιλήψεις των ενηλίκων και να κινητοποιήσει τις στερημένες από πολιτιστικά ερεθίσματα παιδικές ψυχές.
Από την άφιξη του Benaiges το 1934 μέχρι το καλοκαίρι του 1936 τα παιδιά του μονοθέσιου σχολείου του Banuelos de Bureba με τη βοήθεια του δασκάλου τους τύπωσαν 6 τεύχη του εντύπου «Gestos» (Χειρονομίες) με κείμενα των μεγαλύτερων μαθητών/ριών, 3 τεύχη του εντύπου «Recreo» (Διάλειμμα) με κείμενα των μικρότερων και 4 τεύχη ειδικών θεμάτων : «El retratsista» (Ο φωτογράφος), «Suenos» (Όνειρα), «Folklore Burgales» (Φοκλόρ του Burgos) και «El mar» (Η θάλασσα). Τόσο στα μικρότερα παιδιά όσο και στους νέους και τις νέες του χωριού μάθαινε χορό, μιας και ο ίδιος ήταν εξαιρετικός χορευτής του τανγκό σύμφωνα με μαρτυρίες. Η μουσική, η ζωγραφική και το τυπογραφείο συνέθεταν την καθημερινότητα της σχολικής τάξης.
Οι εκδόσεις του μικρού αυτού σχολείου με τα κείμενα και τα χαρακτικά των παιδιών ήταν ένας τρόπος να ανοίξει ένα παράθυρο επικοινωνίας τους με τον ευρύτερο κόσμο. Ένας άλλος ήταν η αλληλογραφία με άλλα σχολεία της Ισπανίας. Επιπλέον, όμως, οι σχολικές εκδόσεις μέσω ενός δικτύου σταθερών συνδρομητών στήριζαν οικονομικά το όλο εγχείρημα αφού πολύ συχνά ο Benaiges αναγκαζόταν να καλύψει με δικά του έξοδα τα όχι μόνο αναλώσιμα το τυπογραφείου, αλλά και ακόμη και το κάρβουνο για τη σόμπα του σχολείου.
Το ειδικό τεύχος «Η θάλασσα», όπως και τα περισσότερα, προέκυψε μέσα από τις συζητήσεις που λάμβαναν χώρα στο σχολείο με τα παιδιά. Σύντομα, αντιλήφθηκε ότι οι μαθητές και οι μαθήτριές του δεν την είχαν δει ποτέ. Τα προέτρεψε λοιπόν να γράψουν για το πώς τη φαντάζονταν. Το αποτέλεσμα ήταν συγκλονιστικό. Τα παιδιά αποτύπωσαν τις σκέψεις τους αντλώντας από όσα είχαν ακούσει και όσα φαντάζονταν προσπαθώντας να την περιγράψουν και να τη συγκρίνουν με γνώριμά τους φυσικά στοιχεία. Ο Benaiges αποφάσισε ότι με το κλείσιμο του σχολείου το καλοκαίρι θα τα πήγαινε να δουν τη θάλασσα από κοντά στον γενέθλιο τόπο του και μάλιστα γι' αυτόν τον σκοπό είχε ζητήσει από την οικογένειά του να ετοιμάσουν το εξοχικό τους ώστε να έμεναν εκεί.
Δυστυχώς, η γενικότερη κοινωνικοπολιτική κατάσταση της περιόδου δεν του επέτρεψε να εκπληρώσει το όνειρό του. Με το ξέσπασμα του εμφυλίου, την πρώτη κιόλας εβδομάδα στις 19 Ιουλίου του 1936 ο Benaiges συνελήφθη και έμεινε υπό κράτηση στο Σπίτι του Λαού της Briviesca μαζί με έναν σύντροφό του. Εκεί βασανίστηκε, προτού μεταφερθεί μαζί με αρκετούς άλλους στο κοντινό βουνό La Pedraja. Από εκείνη τη στιγμή κι έπειτα αγνοούνταν η τύχη του για περισσότερα από 70 χρόνια, μέχρι το 2010 όπου εντοπίστηκε ο ομαδικός τάφος από τον καιρό του εμφυλίου στο σημείο εκείνο και ξεκίνησαν οι διαδικασίες εκταφής. Ο εντοπισμός των οστών των θυμάτων του εμφυλίου έδωσε τη δυνατότητα στους συγγενείς και φίλους να ολοκληρώσουν τη διαδικασία του πένθους τους, ενώ την ίδια στιγμή μπόρεσαν να ανασύρουν από τη μνήμη τους όλα όσα είχαν αναγκαστεί να αποσιωπήσουν υπό τον φόβο των αντιποίνων που ακολούθησαν το τέλος του εμφυλίου.
Πηγή: Παιδαγωγική Ομάδα "Το Σκασιαρχείο"
Κινηματογραφική Λέσχη Βριλησσίων Cine-Δράση
|
|
|
663
|
|
|